Nadżerka – objawy, przyczyny powstawania i leczenie

Nadżerka – objawy, przyczyny powstawania i leczenie

Nadżerka szyjki macicy jest schorzeniem na tyle częstym, że doświadczyła lub doświadcza go aż co czwarta kobieta. Nie oznacza to jednak, że można ją bagatelizować.

Czym jest i skąd się bierze nadżerka szyjki macicy?

Nadżerka jest niewielką raną o nierównej, brodawkowatej powierzchni, powstającą na błonie śluzowej szyjki macicy, od strony pochwy.

Przyczyn powstawania nadżerki jest wiele. Mogą to być m.in.:

  • Zaniedbanie leczenia stanów zapalnych pochwy i sromu
  • Urazy mechaniczne powstałe np. w wyniku współżycia krótko po porodzie, gdy szyjka macicy była wciąż osłabiona
  • Przebyte poronienia lub liczne porody
  • Antykoncepcyjna wkładka domaciczna
  • Częste zmiany partnerów seksualnych, co zwiększa ryzyko zarażenia chorobami przenoszonymi drogą płciową

Czym objawia się nadżerka?

Nadżerka nie daje typowych objawów, dlatego samodzielne zdiagnozowanie jej jest niemożliwe. Istnieje grupa symptomów, które mogą świadczyć o tej chorobie, niemniej i tak konieczna jest konsultacja ze specjalistą. Jeżeli nie zaniedbujesz regularnych badań ginekologicznych, Twój lekarz z pewnością zauważy nieprawidłowości i zleci dodatkowe badania.

Bywają jednak sytuacje, gdy powinnaś udać się na wizytę szybciej, niż ta cyklicznie zaplanowana:

  • Jeżeli plamisz pomiędzy miesiączkami lub po stosunku
  • Odczuwasz ból w podbrzuszu lub okolicy lędźwiowo-krzyżowej
  • Zaobserwowałaś upławy o nieprzyjemnym zapachu w kolorze białym, żółtym, zielonkawym lub zabarwione krwią.

Jak lekarz stawia diagnozę?

Cykliczne badania kontrolne pozwalają na wykrycie przez lekarza nadżerki w początkowym stadium jej rozwoju. Wystarczy podstawowe badanie przy pomocy wziernika. Jeśli lekarz stwierdzi uszkodzenie śluzówki, powinien zlecić wykonanie:

  • Cytologii – jest to pobranie z szyjki macicy wymazu do badania. Wykonuje ją lekarz ginekolog lub położna. Następnie pobrane próbki błony śluzowej przekazywane są do laboratorium, gdzie cytolog określa grupę cytologiczną. Im jest ona niższa, tym lepiej. Badanie cytologiczne jest proste i jednocześnie bardzo ważne. Pozwala na dokładne określenie stanu szyjki macicy oraz wykryć zachodzące w niej zmiany, w tym stany zapalne, nadżerki czy początkowe stadium rozwoju nowotworu.
  • Posiewu – pobrania szpatułką wydzieliny z szyjki macicy i pochwy. Wyniki tego badania pozwalają ginekologowi ustalić rodzaj infekcji, która spowodowała stan zapalny szyjki macicy.
  • Kolposkopii – badania przypominającego transwaginalne USG. Lekarz wykonuje je za pomocą kolposkopu (pełniącego funkcję mikroskopu połączonego z komputerem) wprowadzanego do pochwy. Możliwość 40krotnego powiększenia badanego fragmentu, obejrzenia go w kolorze oraz wykonania biopsji, pozwala na postawienie przez lekarza szybszej i bardziej dokładnej diagnozy.

Leczenie nadżerki

Leczenie choroby uzależnione jest od kilku czynników. Wpływa na nie m.in. wiek pacjentki, objawy kliniczne czy wywiad położniczy. Sposób leczenia determinują także wyniki cytologii czy obecność wirusa HPV.

Jeśli wyniki cytologii są prawidłowe, nie ma potrzeby stosowania ingerencji leczniczych. Najczęściej stosuje się co najwyżej odpowiednie leczenie za pomocą tabletek lub globulek dopochwowych, niwelujące infekcję dróg rodnych.

Kiedy jednak lekarz zdecyduje o usunięciu nadżerki, może zastosować jedną z poniższych metod:

  • Koagulacja chemiczna – do uszkodzonej szyjki macicy przykładane są specjalne preparaty, mające na celu zlikwidowanie chorego nabłonka, w miejscu którego powstaje nowy, zdrowy. Terapia ta jest bezbolesna oraz nie powoduje blizn.
  • Kriokoagulacja czyli zamrażanie – Użycie specjalnej elektrody, z której wypływa sprężony azot, powoduje martwicę tkanek szyjki macicy. Zabieg jest krótki i ma wysoką skuteczność, choć bywa niekomfortowy dla pacjentki.
  • Fotokoagulacja – zabieg polegający na użyciu końcówki emitującej fale świetlne do trwałych zmian w nabłonku. Metoda ta nie powoduje blizn, a wykorzystuje się ją do leczenia płytkich i niewielkich zmian.