Nefropatia zaporowa jest jedną z wielu chorób dotyczących układu moczowego. Jej charakterystyka obejmuje zwykle cewkę moczową oraz moczowody.
Czym objawia się nefropatia zaporowa i jakie są jej przyczyny?
Nefropatia zaporowa jest to zaburzona praca nerek oraz nieprawidłowości w ich budowie. Ich przyczyną jest częściowa lub całkowita niedrożność dróg moczowych. Chorobę wywołują inne schorzenia takie, jak m.in.: nowotwór lub przerost prostaty; nowotwory jajnika, macicy czy jelita grubego; wypadanie macicy; nabyte lub wrodzone zwężenie moczowodu lub jego ujścia; zastawka tylnej cewki. Innymi powodami występowania nefropatii zaporowej mogą być nieprawidłowości w budowie rdzenia kręgowego.
Jednym z głównych objawów choroby jest tzw. wodonercze. Stan, w którym dochodzi do poszerzenia miedniczki i kielichów nerkowych. W wyniku niemal całkowitego zablokowania odpływu moczu z nerki, może dojść do kolki nerkowej.
W zależności od stopnia rozwoju wodonercza, może być ono trudne do zdiagnozowania w badaniu palpacyjnym lub wyraźnie wyczuwalne. W przypadku mocno powiększonych nerek, mogą one uciskać na inne narządy w jamie brzusznej. Niedrożność dróg moczowych w przypadku nefropatii może być zmienna. Dlatego też, mogą występować objawy wielomoczu lub skąpomoczu. Wśród objawów pojawiają się także zakażenia dróg moczowych oraz krwiomocz. Przy ostrym i trwałym uszkodzeniu nerek, może dojść do ich przewlekłej niewydolności.
Jakie objawy powinny nas zaniepokoić?
Do urologa lub nefrologa należy zgłosić się niezwłocznie, gdy wystąpią niepokojące symptomy. Wśród nich można wyróżnić:
- Problemy z oddawaniem moczu lub zaburzenia tego procesu
- Ból w dole brzucha bądź w okolicach lędźwi
- Krwiomocz
- Wyraźnie wyczuwalny guz w jamie brzusznej
- Jakiekolwiek objawy mogące wskazywać na zapalenie dróg moczowych
Diagnoza nefropatii zaporowej oraz sposoby jej leczenia
Podstawą do podejrzewania rozwoju nefropatii zaporowej są objawy mogące świadczyć o chorobie dróg moczowych. Ponieważ każdy z nich może w skutkach prowadzić do utrudnienia odpływu moczu i w efekcie nefropatii zaporowej, nie powinny być ignorowane i są podstawą do wykonania rozszerzonej diagnostyki. W pierwszej kolejności lekarz urolog z reguły zleca wykonanie badań obrazujących stan układu moczowego, czyli ultrasonografii – badania USG układu moczowego. W zależności od wyników, wykonywana jest urografia oraz badanie tomografii komputerowej układu moczowego. Dzięki wykonaniu kompleksowych badań, możliwe jest określenie stadium choroby, sprawdzenie przez lekarza, czy doszło do jednostronnego czy obustronnego wodonercza oraz czy i w jakim stopniu doszło do rozdęcia pęcherza moczowego. Możliwe jest także określenie przyczyny utrudnień w odpływie moczu i podjęcie właściwej metody leczenia.
Leczenie nefropatii zaporowej jest leczeniem na poziomie urologicznym. W zależności od stadium rozwoju choroby oraz stopnia zatorowości w przewodach moczowych, podejmowane są odpowiednie zabiegi, także chirurgiczne. O sposobie leczenia każdorazowo decyduje lekarz. Możliwe jest całkowite wyleczenie, jeżeli powód powstania zatoru w układnie moczowym został trwale usunięty.